Egzamin z dopasowywania siodeł 

PZS Egzamin na Certyfikowanego Specjalistę w Dopasowywaniu Siodeł

Czas trwania: 2 dni 


Dwóch egzaminatorów z brytyjskiego stowarzyszenia the Society of Master Saddlers (lub trzech zależnie od ilości uczestników).

Każdy kandydat będzie egzaminowany osobno ze wszystkich elementów praktycznych.

Kandydaci muszą zaliczyć wszystkie części, by zdać egzamin. 

Jeśli część egzaminu zostanie zaliczona, a część nie, kandydat będzie mógł powtórzyć jedynie niezaliczoną część w ciągu trzech lat.

4 godziny i 30 minut na oba zadania wraz z odpowiedzią na pytania ustne.

1. Całkowita wymiana wypełnienia paneli

Wszyscy kandydaci powinni mieć do pracy siodło na wypełnieniu wełnianym, z tradycyjnym szyciem z przodu
i z tyłu (nie nadają się siodła na panelach lateksowych/filcowych, close contact, panele dzielone lub siodła typu Kieffer). Egzaminatorzy sprawdzą siodła przed rozpoczęciem egzaminu. Przed rozpoczęciem prac kandydaci będą musieli zdjąć panel i omówić cechy i stan siodła z egzaminatorem, sprawdzić terlicę itp. a także wygładzić zgodnie z wymaganiami, usuwając wystające elementy na spodniej części terlicy. Sam egzamin będzie polegał na całkowitej wymianie wypełnienia paneli, przymocowaniu paneli z powrotem do terlicy oraz ponowne dopchanie siodła aż do uzyskania dobrego efektu. Kandydaci nie będą obserwowani przez egzaminatorów cały czas, jednak oczekuje się, że będą pracować samodzielnie, bez pomocy innej osoby. Kandydaci nie będą musieli montować przystuł punktowych ani balansujących, jak również poszerzać kanału siodła w trakcie egzaminu, jednak będą pytani, w jaki sposób wykonać taką operację. W razie potrzeby tłumacz będzie dostępny. Na tej części egzaminu nie będzie zadań pisemnych.


2. Dopychanie siodła.

Musi być przeprowadzone na innym siodle, jednak z względnie niedawno wymienionym wypełnieniem, ponieważ nie ma sensu dopychać siodła ze starym, twardym i ubitym wypełnieniem. Inne typy panela są dozwolone, jak close contact, Kieffer itd. ale nadal musi to być siodło na wypełnieniu wełnianym.

W tej części egzaminu kandydat dopycha siodło zgodnie z zaleceniami egzaminatora.

30 minut na kandydata. Błędy konstrukcyjne i uszkodzenia.

3. Rozpoznawanie wad projektu/produkcyjnych oraz uszkodzeń siodła. Będzie dostępny zbiór 6 do 8 siodeł. Niektóre z nich będą dobrze zaprojektowane i w dobrym stanie technicznym. Niektóre zaś będą miały uszkodzenia, które mogą (lub nie) wykluczyć siodło z użytkowania, podlegają naprawie (lub nie), albo posiadają wady projektowe lub produkcyjne. Kandydat będzie sprawdzał każde siodło i komentował swoje spostrzeżenia.

45 minut. Teoria. Część pisemna.

4. Wszyscy kandydaci na raz. Po obejrzeniu materiału video i zdjęciowego będzie trzeba udzielić odpowiedzi na pytania wielokrotnego wyboru dotyczące projektów siodeł i rozwiązywania problemów. Karty egzaminacyjne będą dwujęzyczne, po polsku i angielsku.

30 minut na kandydata. Dopasowanie siodła. Wykonanie pomiarów i ocena konia pod kątem dopasowania siodła.

5. Wykonanie pomiarów oraz sporządzenie opisu konia, z uwzględnieniem wyjaśnienia klientowi, dlaczego wykonujemy tą procedurę.  Kandydaci zademonstrują, że są w stanie prawidłowo wykonać obrysy konia oraz wyjaśnić powody dla zdejmowania pomiarów. Egzaminator może zadawać pytania. Analiza budowy i ruchu konia zaprezentowanego w ręku – koń będzie oglądany w stój, następie w stępie i kłusie na płaskiej powierzchni. Kandydaci obserwują konia pod kątem regularności ruchu i ewentualnych kulawizn oraz budowy i motoryki, szczególnie pod kątem wpływu na dopasowanie siodła. Egzaminator może zadawać pytania.
W razie potrzeby tłumacz będzie dostępny.

1 godzina na kandydata z uwzględnieniem pytań. Właściwe pasowanie siodła.

6. Dopasowanie siodła do konia i jeźdźca ze zbioru siodeł o profilu wszechstronnym. Dostępne będzie ok. 10 siodeł (nowych i używanych), wśród których będą co najmniej dwa możliwe do dopasowania. Kandydat będzie miał za zadanie wybrać właściwe siodło dla konia i jeźdźca oraz skomentować wszelkie możliwe poprawki, które nadal można wykonać korektą wypełnienia lub przy użyciu podkładek, popręgów itd. Kandydat musi się przedstawić jeźdźcowi, zadać szereg pytań na temat stanu zdrowia konia oraz sprawdzić, czy koń jest grzeczny. Kandydat nie będzie musiał już wykonywać obrysów konia, ponieważ to zostało zademonstrowane w części 5, jednak nadal należy przeanalizować grzbiet i budowę konia pod kątem dopasowania siodła oraz zademonstrować sprawdzenie stanu grzbietu pod kątem jego kształtu i ewentualnych bolesności. Można zastosować krzywik w tym celu. Kandydat powinien również poprosić jeźdźca o zaprezentowanie konia
w ręku w kłusie oraz zgłosić ewentualne uwagi. Kandydat otrzyma historię pary, np. jeździec niedawno kupił tego konia i chce na nim startować w regionalnych zawodach w WKKW, dlatego potrzebuje dobrze dopasowanego siodła z zestawu siodeł używanych. Lub np. jest to nowy koń szkółkowy i trzeba znaleźć na niego możliwie najlepiej dopasowane siodło spośród tych, które są dostępne. Następnie kandydat powinien sprawdzić na koniu wszystkie dostępne siodła i wybrać do dalszych testów jedno bądź dwa. Konia należy osiodłać i obejrzeć w ruchu pod jeźdźcem w stępie, kłusie i galopie. Kandydat musi omówić dopasowanie oraz korekty wypełnienia, które nadal mogą być wykonane, by poprawić dopasowanie siodła. Na zakończenie przymiarki kandydat musi wspomnieć o prawie do rozwiązania umowy zakupu oraz doradzić, kiedy powinna się odbyć pierwsza kontrola. Kandydat powinien przez cały czas brać pod uwagę przedstawioną sytuację oraz wykonać prawidłowo całą procedurę dopasowania.